Życzenia z okazji Wielkanocy dla całej Społeczności Szkolnej!

Życzenia z okazji Wielkanocy dla całej Społeczności Szkolnej!

Niech te święta będą dla Was pociechą,
poczujcie miłość Boga i opiekę Aniołów,
zrozumcie sens życia i wartość rodziny,
otwórzcie serca i wpuśćcie nadzieję na lepsze jutro …
W związku z nadchodzącymi Świętami Wielkanocnymi zapraszamy do krótkiej refleksji literackiej na ich temat.

“Kiedy radość …” Joanna Kulmowa

Kiedy radość nie może się w sercach pomieścić
wypływa na ulicę falą rozkołysaną
woła dzwonami w każdej wsi i mieście, że Wielkanoc.
Że straże nie ustrzegły – że nigdy nie ustrzegą
Prawdy
co umknęła im o świcie.
Że nie będziemy bać się już nigdy niczego
bo jest po życiu Życie.

Dzwonią dzwonki hiacyntów
krokusów
sasanek.
Stado białych baranków po niebie się toczy.

A ze stołu spogląda najbielszy baranek
ludziom
w oczy.

„O niebieskich przylaszczkach, które na głos wielkanocnych dzwonów spod ziemi wyszły” (legenda wielkanocna) Ewa Szelburg-Zarembina

W Wielką Niedzielę to było. W Wielką Niedzielę rano, raniuteńko. Dzwony w kościółku zaczęły nagle bić, ile w sercach siły! – Alleluja! Alleluja! Ciesz się cały świecie! Chrystus Pan zmartwychwstał! Radosny głos dzwonów leciał wsią, leciał polem, leciał łąką, aż wpadł w las zimowym snem objęty: – Alleluja! Alleluja! Chrystus Pan zmartwychwstał! Pierwsze usłyszały to wołanie przylaszczki pod ziemią śpiące i na gwałt zaczęły spod ziemi wychodzić. Rozwinęły czym prędzej swoje śliczne jak wiosenne niebo, siwoniebieskie kwiateczki i mięciutkimi płateczkami cały las od skraju do skraju wyścieliły. A uczyniły tak dlatego, że Chrystus stopy święte ma przecież od ukrzyżowania na wylot gwoździami przebite. Więc teraz, gdy oto, jak głoszą dzwony wielkanocne, zmartwychwstał i światem idzie, aby wniebowstąpić, niechże sobie o twardą, ziemską grudę stóp świętych nie urazi! Niechże Mu iść będzie lekko po tych mięciutkich, przylaszczkowych kwiatkach.

“Pisanki, kraszanki”

Koszyczek z wikliny pełen jest pisanek,
A przy nich kurczaczek i z cukru baranek.
Przy baranku babka, sól, chleb i wędzonka,
Oto wielkanocna świąteczna święconka.

Kłócił się z kurczakiem cukrowy baranek,
Która najpiękniejsza ze wszystkich pisanek?
Czy ta malowana, czy ta wyklejana,
Czy zdobiona woskiem i pofarbowana.

Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetnią nasze wielkanocne święta.

Baranek kurczaczkiem długo się spierali,
aż goście świąteczni do drzwi zapukali
Wielkanocni goście czasu nie tracili
potłukli pisanki jajkiem się dzielili.

Elementarz księdza Twardowskiego”

Dlaczego życzymy sobie „Wesołych Świąt”, chociaż czasami chlapie deszcz i nie świeci słońce?
Dlaczego życzymy sobie „Wesołego jajka”, chociaż czasem jajko jest blade, jak dziewczynka po grypie, nie zawsze rumiane i malowane?
Dlaczego życzymy sobie „Wesołego baranka”, chociaż baranek jest mizerak i można bać się, że go wilki zjedzą?
Dlaczego życzymy sobie „Wesołego śniadania”, chociaż nie każdy ma szynkę?
Dlatego, że chociaż Pana Jezusa zabili źli ludzie i położyli do grobu – On wstał z grobu żywy, odsunął kamień i jest wciąż między nami. Nie widzimy Go, tak jak nie widzimy powietrza, ale On jest.

“Wielkanocny stół” Ewa Skarżyska

Nasz stół wielkanocny
haftowany w kwiaty.
W borówkowej zieleni
listeczków skrzydlatych
lukrowana baba
rozpycha się na nim,
a przy babie –
mazurek w owoce przybrany.

Palmy pachną jak łąka
w samym środku lata.
Siada mama przy stole,
a przy mamie – tata.
I my.
Wiosna na nas
zza firanek zerka,
a pstrokate pisanki
chcą tańczyć oberka.

Wpuśćmy wiosnę.
Niech słońcem
zabłyśnie nad stołem
w wielkanocne świętowanie
jak wiosna wesołe!